Przejdź do głównej zawartości

EPR — Edukacja przez ruch Doroty Dziamskiej

 

Edukacja przez ruch, w skrócie EPR (Education Through Movement — ETM) to pedagogiczny system nauczania i terapii wspierający polisensoryczne poznawanie świata stworzony przez Dorotę Dziamską. Opracowała ona zbiór technik i metod kształcenia wyprowadzonych z ruchu naturalnego, swobodnego lub rytmicznego w wyniku eksperymentów i obserwacji przeprowadzanych zarówno na gruncie szkoły, jak i przedszkola. Naukową bazę dla systemu Edukacji przez ruch stanowi poznawcza teoria rozwijającego się dziecka prof. Ryszarda Więckowskiego. Związek z tym systemem mają także Teoria Integracji Sensorycznej J. Ayres oraz Lingwistyczna teoria nauki czytania prof. R. Pawłowskiej.

Edukacja przez ruch opiera się przede wszystkim na planowaniu ruchu jako podstawy wywołującej poznawczą aktywność dziecka. Prowadząc zajęcia systemem EPR, stosuje się określone proste lub bardziej złożone formy ruchu zgodne z fizjologią i możliwościami psychoruchowymi dziecka. Rytmiczna procedura aktywizująca zmysły, a tym samym polisensoryczne poznawanie świata, wspiera wzrost poziomu integracji sensorycznej. W ten sposób przygotowuje się ciało oraz umysł do procesu uczenia się.

Każda zabawa w systemie EPR składa się z wielu technik (ćwiczeń) spełniających określone funkcje wspierające całościowy rozwój dziecka w każdym obszarze. Podczas zajęć stwarza się sytuacje edukacyjne, aby w miarę swoich możliwości dziecko miało szansę osiągnąć optymalny poziom rozwoju: intelektualnego (poznawczego), społecznego, emocjonalnego i fizycznego. Znaczącą rolę w tym procesie odgrywa polisensoryczne poznawanie świata (wielozmysłowe), które jednocześnie aktywizuje pracę mózgu. Adresatami tej metody są przede wszystkim dzieci w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym.



Wspieranie rozwoju w strefie:

POZNAWCZEJ (INTELEKTUALNEJ)

  • rozwój kompetencji językowych i komunikacyjnych: tworzenie własnych wierszy i opowiadań, rytmizowanie tekstu, uczenie się teksty w ruchu;
  • doskonalenie umiejętności matematycznych: określanie ilości, wielkości, położenia, kształtu przedmiotów, przekształcanie figur geometrycznych;
  • kształcenie umiejętności obserwacji i poznawania otoczenia — odzwierciedlanie go w różnorodnej formie podczas zajęć;
  • stymulowanie sprawności analizatorów wzrokowego i słuchowego;
  • poznawanie właściwości różnorodnych materiałów plastycznych, a także możliwości ich wykorzystania.

SPOŁECZNEJ

  • nawiązywanie prawidłowych relacji z dorosłymi oraz rówieśnikami;
  • kształtowanie umiejętności pracy w parach, grupie i zespole;
  • nabywanie szacunku wobec innych osób, umiejętności obdarzania ich uwagą; cierpliwe czekanie na swoją kolej;
  • rozwijanie umiejętności zgodnego współdziałania;
  • szacunek wobec pracy innych, wspólnej oraz indywidualnej.

EMOCJONALNEJ

  • wspieranie poczucia własnej wartości, wzrost samooceny i wiary w siebie;
  • cieszenie się z osiągniętego sukcesu;
  • doznawanie pozytywnych emocji w kontakcie z innymi uczestnikami zabawy;
  • pozytywne odreagowanie napięcia i nagromadzonych negatywnych emocji.

FIZYCZNEJ

  • poznawanie własnego ciała, świadomość jego możliwości, lepsze wyczuwanie go w przestrzeni;
  • wzrost poziomu integracji zmysłów;
  • doskonalenie sprawności motoryki małej oraz dużej;
  • ćwiczenie precyzji ruchów;
  • wspieranie rozwoju koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej.

Wybrane techniki systemu Edukacji przez ruch można z powodzeniem wykorzystywać podczas pracy z dziećmi starszymi, a nawet młodzieżą. Będą one wówczas spełniać funkcje: relaksacyjną, terapeutyczną, wprowadzającą do opracowywanego przez uczniów zagadnienia. Przy adekwatnym doborze ćwiczeń można EPR stosować również w pracy z dziećmi o nieharmonijnym rozwoju psychofizycznym lub z różnymi niepełnosprawnościami. Nadanie ćwiczeniom formy zabawy buduje atmosferę pełną bezpieczeństwa, akceptacji, a tym samym zachęca do wzajemnej współpracy i otwartości.

Specyfika ćwiczeń w systemie Edukacji przez ruch

Poszczególne ćwiczenie systemu EPR są bardzo proste, a opierają się przede wszystkim na kreśleniu znaków grafomotorycznych. Mogą to być: kropki, kreski, owale, wiązki, które dziecko rysuje rytmicznie w określonej przestrzeni. Organizując pracę, należy pamiętać o możliwościach rozwojowych dzieci.

  • 3-latki — kreślą rytmicznie jedną ręką kreski, kropki, owale, niepełne wiązki z punktu;
  • 5-latki — kreślą rytmicznie oburącz kreski, kropki, owale, niepełne wiązki z punktu, fale, spirale, jodełki, zygzaki;
  • 6-7-latki — kreślą oburącz naprzemiennie te same znaki grafomotoryczne, a ponadto są w stanie nakreślić pełną wiązkę.

Podczas zajęć wykorzystywane są trzy formy aktywności dzieci:

  • ćwiczenia
  • zabawy
  • gry.

Co daje dzieciom system EPR

  • radość;
  • nieskrępowany udział w interesujących działaniach edukacyjnych i rozrywkowych;
  • możliwość odniesienia sukcesu na miarę swoich umiejętności;
  • wspieranie rozwoju i stabilizacji emocjonalnej;
  • wzrost poczucia własnej wartości;
  • zwiększenie możliwości poznawczych;
  • wzmocnienie motywacji do dalszego działania;
  • wspieranie aktywności i otwartości na nowe wyzwania.

Celem ćwiczeń systemu EPR ponadto jest aktywizowanie struktur pamięci długotrwałej. Proponowane ćwiczenia dotyczą jednoczesnej stymulacji pamięci proceduralnej, epizodycznej i semantycznej. Mechanizmy pamięci proceduralnej uruchamiają się podczas uczenia określonej sekwencji ruchów w danym ćwiczeniu. Na pamięć epizodyczną z kolei wpływa odpowiednio dobrana muzyka, która kształtuje przeżycie emocjonalne danego ćwiczenia. Pamięć semantyczna natomiast to przechowywane fakty, czyli konkretna wiedza o świecie.

Rodzaje ćwiczeń stosowanych w systemie Edukacji przez ruch i ich funkcje

  • graficzne wykonywane na małej i wielkiej płaszczyźnie jedną ręką — wspieranie stabilizacji lateralnej;
  • graficzne wykonywane na małej i wielkiej płaszczyźnie oburącz — wspieranie synchronizacji pracy mózgu;
  • graficzne wykonywane na małej i wielkiej płaszczyźnie raz jedną raz drugą ręką — wpływają na równoważenie lateralne;
  • manipulacyjne z wykorzystaniem zabawek dydaktycznych — usprawniają dłoń, rękę, nogi i cały organizm; pomagają w uzyskaniu koncentracji;
  • rytmicznej manipulacji z wykorzystaniem zabawek dydaktycznych — wspierają równowagę lateralną organizmu;
  • spontanicznego ruchu całego ciała (pozawerbalne formy komunikacji) — wspomaganie koncentracji; polisensoryczne poznawanie świata.

Do ćwiczeń w systemie Edukacji przez ruch zalicza się także origami.


 

 


Literatura:

publikacje Doroty Dziamskiej
J. Fronczak, Wielozmysłowe poznawanie świata — metody edukacji i terapii oparte na polisensorycznym poznawaniu świata, Forum, Poznań 2016.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Warzywa i owoce — zabawy wspierające zmysły

Zabawy sensoryczne, inaczej zabawy wspierające zmysły, to wszelkie czynności pobudzające właściwe odbieranie świata poprzez układ neuronalny naszego ciała i przetwarzania odczuwanych bodźców. Zachęcają one dzieci do wąchania, dotykania, słuchania i poznawania rzeczywistości wokół . Mają ogromne znaczenie dla ich prawidłowego rozwoju. Wspierają wielozmysłowe poznawanie otoczenia, rozwój neuronalny i wyostrzają zmysły. Krótko mówiąc, wspierają współdziałanie ciała z umysłem i jest to również nauka przez zabawę. Z powodzeniem można do nich wykorzystać przedmioty codziennego użytku, zabawki, a także owoce czy warzywa, które z natury są dostarczają pełni wrażeń. Pomysł zabawy sensorycznej z jedzeniem to nieraz dodatkowy element zachęcający niejadka bądź „powściągliwego smakosza” do spróbowania nowości. Takie namacalne doświadczanie otoczenia połączone z zabawą zachęca maluchy do poznawania, odkrywania i stymuluje ich rozwój.

Zabawy sensoryczne na deszczowy dzień

  W czasie deszczu dzieci się nudzą. To ogólnie znana rzecz... Polecam! Genialny utwór! I taki prawdziwy. Jednakże niepogodę za oknem można wykorzystać w ciekawy sposób i pobawić się z dzieckiem tak, aby czegoś się nauczyło. Nie tylko nudziło...  Deszczowa pogoda rewelacyjnie wspiera rozwój sensoryczny, psychoruchowy i neuronalny . W dużej mierze rozwija kreatywność oraz wyobraźnię dziecka, a także wpływa na jego wizję świata. Telewizor bądź gry nie są w tym wypadku korzystną alternatywą, ponieważ odbierają możliwość wyczarowania czegoś samemu oraz wymyślenia własnego sposobu zabawy. 

Co malować kredą - rozwojowa zabawa na powietrzu

Pogoda wiosenna, letnia, a nawet jeszcze jesienna sprzyja spędzaniu czasu na świeżym powietrzu. Nie zawsze możemy wychodzić do parku, lasu, ogrodu czy na łąkę. Miejscem zabaw dzieci są także boiska, place, podwórka. Cofnijmy się pamięcią do czasów własnego dzieciństwa i przypomnijmy sobie, jakie wspaniałe zastosowanie może mieć kreda. Nietrudno o znalezienie powierzchni zabetonowanej, wyłożonej kostką lub zalanej asfaltem, przez co nadającej się do tworzenia obrazków i ubarwiania szarości. Ciekawą i twórczą zabawą dla dzieci w takim miejscu jest zwykłe-niezwykłe rysowanie kredą.