Dzika integracja

Smak to jeden z głównych zmysłów i jak pozostałe rozwija się już w życiu płodowym. Wydaje się mniej ważny od pozostałych, ale przecież, gdybyśmy nie odczuwali smaku potraw, jak dużo moglibyśmy zjeść? Czy wyczulibyśmy zagrożenie w jedzeniu (np. zepsucie, toksyny), jeśli nie spróbowalibyśmy go? Dlatego warto wiedzieć, jak ćwiczyć zmysł smaku od urodzenia, zwłaszcza gdy pojawiają się dysfunkcje w jego zakresie.

Zabawy sensoryczne, inaczej zabawy wspierające zmysły, to wszelkie czynności pobudzające właściwe odbieranie świata poprzez układ neuronalny naszego ciała i przetwarzania odczuwanych bodźców. Zachęcają one dzieci do wąchania, dotykania, słuchania i poznawania rzeczywistości wokół . Mają ogromne znaczenie dla ich prawidłowego rozwoju. Wspierają wielozmysłowe poznawanie otoczenia, rozwój neuronalny i wyostrzają zmysły. Krótko mówiąc, wspierają współdziałanie ciała z umysłem i jest to również nauka przez zabawę. Z powodzeniem można do nich wykorzystać przedmioty codziennego użytku, zabawki, a także owoce czy warzywa, które z natury są dostarczają pełni wrażeń. Pomysł zabawy sensorycznej z jedzeniem to nieraz dodatkowy element zachęcający niejadka bądź „powściągliwego smakosza” do spróbowania nowości. Takie namacalne doświadczanie otoczenia połączone z zabawą zachęca maluchy do poznawania, odkrywania i stymuluje ich rozwój.

Różnorodne i wieloznaczne informacje ze świata nieustannie docierają do dziecka. Aby jednak mogło je ono prawidłowo zrozumieć, przetworzyć, odebrać i zinterpretować, musi potrafić je dostrzegać. Postrzeganie i odbieranie świata nie ogranicza się w tym kontekście do wzroku. Zaangażowane są także pozostałe zmysły: słuch, dotyk, węch i smak. Jest to właśnie polisensoryczne poznawanie świata . Właściwe i skoordynowane pobudzanie zmysłów przygotowuje dzieci do wejścia w kolejne etapy rozwoju psychoruchowego i wspiera ten proces oraz rozwój neuronalny. Aktywne współdziałanie wszystkich zmysłów pozwala na pełny i głęboki wzrost jednostki.

  Edukacja przez ruch, w skrócie EPR ( Education Through Movement — ETM) to pedagogiczny system nauczania i terapii wspierający polisensoryczne poznawanie świata stworzony przez Dorotę Dziamską. Opracowała ona zbiór technik i metod kształcenia wyprowadzonych z ruchu naturalnego, swobodnego lub rytmicznego w wyniku eksperymentów i obserwacji przeprowadzanych zarówno na gruncie szkoły, jak i przedszkola. Naukową bazę dla systemu Edukacji przez ruch stanowi poznawcza teoria rozwijającego się dziecka prof. Ryszarda Więckowskiego. Związek z tym systemem mają także Teoria Integracji Sensorycznej J. Ayres oraz Lingwistyczna teoria nauki czytania prof. R. Pawłowskiej.

  Polisensoryczne poznawanie świata wspiera Metoda Dobrego Startu opracowana pierwotnie we Francji a zaadaptowana na grunt polski przez Martę Bogdanowicz. Początkowo przeznaczona ona była do rehabilitacji osób z nabytymi zaburzeniami ruchowymi i miała charakter leczniczo-relaksacyjny . Następnie przystosowano ją do pracy z dziećmi , opierając się na zabawach ruchowych oraz funkcjach percepcyjnych, niezbędnych podczas pisania, a także uaktywniania i usprawniania funkcjonowania ośrodków w mózgu uczestniczących w procesach pisania i czytania .