Dzika integracja

  Prosta, króciutka rymowanka o kominiarzu, pamiętana z dzieciństwa przez niejednego dorosłego może odegrać znaczącą rolę w rozwoju lub terapii dziecka. Wierszyk z pokazywaniem o kominiarzu wspiera rozwój motoryki małej (profilaktyka dysgrafii), zmysłu dotyku oraz mowy . Jest też punktem wyjścia do wzbogacenia wiedzy dziecka o świecie (kominiarze nie są tak powszechnie spotykani), przydatnej przykładowo podczas terapii ORM lub SLI . Wierszyk Idzie kominiarz po drabinie z pokazywaniem to także dobre wsparcie wczesnego wspomagania rozwoju oraz terapii afazji dziecięcej. Zabawę można przeprowadzić na dwa sposoby — jako paluszkową pokazywankę-sztuczkę lub masażyk odwrażliwiający receptory dotykowe. Za każdym razem będzie ona stymulować ruch i wyobraźnię dziecka, a poprzez opanowywanie tekstu — pamięć, uwagę słuchową i mowę. 

Proste wierszyki z pokazywaniem w zabawny sposób pobudzą zmysł dotyku maluszka i wzbogacą jego słownictwo . Poniższe zabawy paluszkowe uczą orientacji w przestrzeni swojego ciała w obrębie dłoni i zaliczają się do ćwiczeń dotykowych . Można je wykorzystać podczas codziennych masażyków, pobudki lub przytulasków z dzieckiem. Sprawdzą się również, kiedy będzie potrzeba odpoczynku i małego wyciszenia po pełnej emocji zabawie. Przede wszystkim nie wymagają jednak wielkiego zaangażowania i każdy może z nich korzystać.

Motoryką małą nazywamy ogólnie sprawność dłoni, palców oraz aparatu artykulacyjnego, w przeciwieństwie do motoryki dużej , czyli sprawności fizycznej całego ciała. Podczas czynności angażujących motorykę dużą wykorzystywane są bowiem mięśnie oraz ścięgna w całym organizmie, natomiast motoryka mała korzysta z mięśni dłoni oraz palców. Jest to niezwykle ważne dla precyzyjnych aktywności, jak: rysowanie, pisanie, rozpinanie i zapinanie guzików, rzepów oraz suwaków, wycinanie, szycie, wiązanie sznurowadeł bądź posługiwanie się sztućcami.

Małe dzieci odczuwają ogromną potrzebę zdobywania wiedzy o świecie i warto ją zaspokajać. Podstawą edukacji jest praktyka — doświadczenia. Należy jednak pamiętać, że stanowią one jedynie zaproszenie do poznawania świata, a bez odpowiednich wyjaśnień ze strony dorosłego są bezużyteczne. Przyroda oferuje mnóstwo okazji do poznawania ciekawych zjawisk, rzeczy, zachowań . Żadna zabawka tego nie zastąpi. Poza domem, a często i poza miastem, dzieci mogą przekonać się, że istnieje wiele zwierząt, roślin, miejsc, które czekają na odkrycie przez nie i dostarczają wiedzy o świecie. Stąd zabawy na dworze posiadają ogromny wymiar dydaktyczny i rozwojowy. Są niezwykle istotne z punktu widzenia integracji sensorycznej.

Zabawy sensoryczne, inaczej zabawy wspierające zmysły, to wszelkie czynności pobudzające właściwe odbieranie świata poprzez układ neuronalny naszego ciała i przetwarzania odczuwanych bodźców. Zachęcają one dzieci do wąchania, dotykania, słuchania i poznawania rzeczywistości wokół . Mają ogromne znaczenie dla ich prawidłowego rozwoju. Wspierają wielozmysłowe poznawanie otoczenia, rozwój neuronalny i wyostrzają zmysły. Krótko mówiąc, wspierają współdziałanie ciała z umysłem i jest to również nauka przez zabawę. Z powodzeniem można do nich wykorzystać przedmioty codziennego użytku, zabawki, a także owoce czy warzywa, które z natury są dostarczają pełni wrażeń. Pomysł zabawy sensorycznej z jedzeniem to nieraz dodatkowy element zachęcający niejadka bądź „powściągliwego smakosza” do spróbowania nowości. Takie namacalne doświadczanie otoczenia połączone z zabawą zachęca maluchy do poznawania, odkrywania i stymuluje ich rozwój.

  W czasie deszczu dzieci się nudzą. To ogólnie znana rzecz... Polecam! Genialny utwór! I taki prawdziwy. Jednakże niepogodę za oknem można wykorzystać w ciekawy sposób i pobawić się z dzieckiem tak, aby czegoś się nauczyło. Nie tylko nudziło...  Deszczowa pogoda rewelacyjnie wspiera rozwój sensoryczny, psychoruchowy i neuronalny . W dużej mierze rozwija kreatywność oraz wyobraźnię dziecka, a także wpływa na jego wizję świata. Telewizor bądź gry nie są w tym wypadku korzystną alternatywą, ponieważ odbierają możliwość wyczarowania czegoś samemu oraz wymyślenia własnego sposobu zabawy.