Jak wykazano, dzieci spędzające wiele czasu na łonie natury są w życiu odważniejsze i łatwiej radzą sobie z napotykanymi problemami. Możliwość spędzenia tego czasu z rodzicem dodatkowo je wzmacnia o pozytywne wzorce i poczucie bezpieczeństwa, budując właściwe relacje w rodzinie. Dobry kontakt z bliską osobą wspiera rozwój układu nerwowego i wydzielanie hormonów odpowiedzialnych za radzenie sobie ze stresem. Wyprawy i doświadczenia pomagające dziecku poznać cuda natury wpływają na rozwój spostrzegawczości oraz koncentracji. Prezentowane zabawy z wiatrem i motywem wiatru na dworze, jak i w domu uwrażliwiają zmysły dziecka, wspierając ich percepcję. Stanowią także doskonały sposób na wspieranie kreatywności i umiejętności motorycznych dziecka.
Przebywanie na świeżym powietrzu przy różnych warunkach pogodowych wzmacnia do tego odporność malucha.
Motyw wiatru można wykorzystać również w zabawach ruchowych w domu i przedszkolu, warto jednak najpierw zapoznać zmysły dziecka z siłą i charakterem tego zjawiska pogodowego.
Wiek: od 3 lat
Zabawy na dworze, podczas wietrznej pogody
Materiały: parasolka, piłka, chorągiewka, bańki mydlane, wiatraczki, latawiec
I.
Ustawiamy się z dzieckiem pod wiatr i otwieramy parasol, kierujemy go tak, aby poczuć siłę wiatru, próbującego wyrwać parasol z ręki. Przy okazji pokazujemy dziecku, jak zasłonić się prawidłowo parasolem i jaka różnica w odczuciach wtedy następuje.
Kładziemy piłkę na w miarę równej powierzchni i przyglądamy się z dzieckiem, jak wiatr ją popycha. Rozmawiamy o sile i kierunku wiatru oraz możliwościach ich wykorzystania (np. wiatraki).
III.
Zakładamy małe eksperymentarium na podwórku lub balkonie, aby określać kierunek wiatru — ustawiamy chorągiewkę i obserwujemy ją. Warto nauczyć dziecko przy okazji kierunków świata. Codzienne obserwacje pomogą utrwalić tę wiedzę, a maluchowi sprawią wiele frajdy. Przydatne do obserwacji mogą okazać się ponadto wiatraczki mocowane w ogrodzie lub na balkonie, które pomogą określić intensywność powiewów, a niekiedy także ich kierunek.
IV.
Do zabawy z kierunkiem i siłą wiatru z powodzeniem możemy wykorzystać również bańki mydlane, pokazując dziecku, jak unoszone są w powietrzu i jak ciężko wydmuchać bańki na silnym wietrze.
V.
Doskonałą zabawą na wietrze ze starszym dzieckiem będzie puszczanie latawca.
Zabawy z motywem wiatru w domu
Wieje wiatr — zabawa ruchowa
Zabawę tę najlepiej przeprowadzić z minimum dwójką dzieci, ale i z jednym wypadnie dobrze. Dorosły czyta lub opowiada o wietrze w podobny sposób do poniższego, a dziecko lub dzieci naśladują opisywane zjawiska.
Cicho, cicho, sza, sza, sza.
Wiatr nie wieje,
Stoją drzewa.
/Dziecko stoi nieruchomo./Nagle lekko wiatr powiewa,
Kołyszą się liście na drzewach.
/Dziecko porusza lekko palcami rąk./Ale pnie się nie ruszają,
Korzenie je mocno trzymają.
/Tupnięcie dość silne i stanowcze lewą i prawą nogą./Nagle zrywa się wichura —
Zawisła na niebie chmura.
Teraz trzęsą się gałęzie,
Pełno liści lata wszędzie.
/Poruszanie palcami rąk i całymi rękami w różne strony./Liście wokół nas fruwają,
Lecz korzenie się trzymają.
Deszcz zacina, wiatr się wzmaga i zaczyna się huragan.
/Do ruchów palców i rąk dołącza lekko tułów./
Teraz drzewa tańczą wkoło, wywracają się wesoło.
/Dziecko lub dzieci wywracają się./Trzeba drzewa nowe wsadzić,
I możemy się znów bawić.
/Dziecko wstaje i można zacząć zabawę od nowa./
Taka zabawa ruchowa z wierszem oprócz koordynacji słuchowo-ruchowej doskonali umiejętności poznawcze dziecka i percepcję słuchową. Wzbogaca słownictwo (wichura, huragan, deszcz zacina, wiatr się wzmaga, wywracać = przewracać) i porządkuje wiedzę o świecie, stopniując natężenie wiatru. Minidrama odgrywana w ten sposób daje dziecku wspiera otwartość maluch, jego ekspresję i daje świadomość możliwości ciała oraz rozeznanie w jego schemacie.
Inspiracja
Nitsch C., Hüther G., Wspieranie rozwoju dziecka, Wydawnictwo Olesiejuk 2011, s. 139.
Komentarze
Prześlij komentarz