Przejdź do głównej zawartości

3 sensoryczne zabawy dłońmi i palcami — wierszyki

sensoryczne zabawy dłońmi i palcami
Proste wierszyki z pokazywaniem w zabawny sposób pobudzą zmysł dotyku maluszka i wzbogacą jego słownictwo. Poniższe zabawy paluszkowe uczą orientacji w przestrzeni swojego ciała w obrębie dłoni i zaliczają się do ćwiczeń dotykowych. Można je wykorzystać podczas codziennych masażyków, pobudki lub przytulasków z dzieckiem. Sprawdzą się również, kiedy będzie potrzeba odpoczynku i małego wyciszenia po pełnej emocji zabawie. Przede wszystkim nie wymagają jednak wielkiego zaangażowania i każdy może z nich korzystać.

I. Sensoryczne powitanie to proste i bardzo popularne ćwiczenie wzbogacające zmysł dotyku oraz sprawność motoryki małej. Ponadto nazywa poszczególne charakterystyczne części dłoni, co wzbogaca słownictwo oraz wspiera orientację w obrębie własnego ciała. Ćwiczenie to możemy wykonywać na swoich dłoniach i motywować maluszka do powtarzania ruchów po nas albo witać się z dzieckiem, dotykając swoją dłonią jego dłoni itd.

Gdy się rączki spotykają, 

To od razu się witają  

(podajemy sobie z dzieckiem dłonie / dotykamy dłonią do dłoni jak w klaśnięciu)

Gdy się kciuki spotykają, 

To od razu się witają  

(dotykamy kciukiem kciuka dziecka / lub swoich kciuków)

Gdy się palce spotykają, 

To od razu się witają 

(palcami dotykamy palców dziecka / lub swoich palców)

 

II. Wierszyk Co robi moja ręka? przede wszystkim uwrażliwia zmysł dotyku maluszka, wzbogaca doznania sensoryczne, ale jest też dobrym zwykłym masażykiem i zabawą. Wspiera ponadto rozwój motoryki małej oraz wzbogaca słownictwa, głównie w zakresie onomatopei i nazw czynności.

Co robi moja ręka?

(pokazujemy dłoń i lekko nią machamy)

Głaszcze tak miękko 

(głaszczemy plecki, dłonie, policzki, brzuszek)

Szczypie: aj, aj, aj!

(leciutko podszczypujemy wybrane miejsca: boczki, policzki, nóżki)

Tańczy: hop, hop, hop.

(podskakujemy palcami na brzuszku, pleckach, rękach i nogach maluszka)

Klaszcze: brawo! klap, klap klap.

(klaszczemy)

Mówi dobranoc: pa, pa, pa...

(robimy „pa, pa”, otwierając i zamykając dłoń)

Puka: puk, puk, puk.

(pukamy zgiętym palcem w dłoń dziecka albo plecki)

Drapie: drap, drap, drap.

(lekko drapiemy po pleckach, brzuszku, dłoniach lub policzkach maluszka)

 

III. Wierszyk Ręce oprócz ćwiczeń z zakresu motoryki małej i wzbogacania słownictwa wprowadza dziecko w świat liczb. Dzięki niemu możemy w prosty sposób najpierw zapoznać maluszka z jego ciałem (dłońmi), a następnie nauczyć je liczyć do pięciu. Na to nigdy nie jest za wcześnie.

RĘCE

Mam pięć paluszków u ręki lewej 

(pokazujemy dłoń i poruszamy kolejno paluszkami)

i pięć paluszków u prawej.

(pokazujemy dłoń i poruszamy kolejno paluszkami) 

Pięć to niedużo, ale wystarczy

do każdej pracy i do zabawy.

(kręcimy dłońmi w nadgarstkach, a następnie splatamy palce obu dłoni) 

Kciuk, wskazujący, potem środkowy,

po nim serdeczny, na końcu mały.

Pierwszy i drugi, trzeci i czwarty,

Na końcu piąty — trochę nieśmiały.

(kolejno pokazujemy palce zgodnie z ich wymienianiem)


 


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

MDS — Metoda Dobrego Startu Thei Bugnet i Marty Bogdanowicz

  Polisensoryczne poznawanie świata wspiera Metoda Dobrego Startu opracowana pierwotnie we Francji a zaadaptowana na grunt polski przez Martę Bogdanowicz. Początkowo przeznaczona ona była do rehabilitacji osób z nabytymi zaburzeniami ruchowymi i miała charakter leczniczo-relaksacyjny . Następnie przystosowano ją do pracy z dziećmi , opierając się na zabawach ruchowych oraz funkcjach percepcyjnych, niezbędnych podczas pisania, a także uaktywniania i usprawniania funkcjonowania ośrodków w mózgu uczestniczących w procesach pisania i czytania .

Co malować kredą - rozwojowa zabawa na powietrzu

Pogoda wiosenna, letnia, a nawet jeszcze jesienna sprzyja spędzaniu czasu na świeżym powietrzu. Nie zawsze możemy wychodzić do parku, lasu, ogrodu czy na łąkę. Miejscem zabaw dzieci są także boiska, place, podwórka. Cofnijmy się pamięcią do czasów własnego dzieciństwa i przypomnijmy sobie, jakie wspaniałe zastosowanie może mieć kreda. Nietrudno o znalezienie powierzchni zabetonowanej, wyłożonej kostką lub zalanej asfaltem, przez co nadającej się do tworzenia obrazków i ubarwiania szarości. Ciekawą i twórczą zabawą dla dzieci w takim miejscu jest zwykłe-niezwykłe rysowanie kredą.

EPR — Edukacja przez ruch Doroty Dziamskiej

  Edukacja przez ruch, w skrócie EPR ( Education Through Movement — ETM) to pedagogiczny system nauczania i terapii wspierający polisensoryczne poznawanie świata stworzony przez Dorotę Dziamską. Opracowała ona zbiór technik i metod kształcenia wyprowadzonych z ruchu naturalnego, swobodnego lub rytmicznego w wyniku eksperymentów i obserwacji przeprowadzanych zarówno na gruncie szkoły, jak i przedszkola. Naukową bazę dla systemu Edukacji przez ruch stanowi poznawcza teoria rozwijającego się dziecka prof. Ryszarda Więckowskiego. Związek z tym systemem mają także Teoria Integracji Sensorycznej J. Ayres oraz Lingwistyczna teoria nauki czytania prof. R. Pawłowskiej.